O encontro, esta vez co público que acudiu á presentación na
libraría Couceiro, comenzou con unha pregunta do autor: “Porqué mais libros sobre Siza?” Manel Somoza lanzou a pregunta, acaso estaba xa na cabeza de algún dos presentes, e respostou: “Hai moita bibliografía feita desde a emoción que produce a contemplación da súa obra pero pouca desde o análisis do feito de proxectar”.
Recoñeceu Somoza que a primeira resposta veu do autor do limiar, Tomàs Llorens. “O análisis de Llorens aporta claves importantes respecto á obra de Siza. O seu limiar foi a primeira alegría e a primeira aportación aos obxectivos do libro”, xerar reflexión e abrir a posibilidade de entender a obra a través das conversas. Llorens señala no seu texto que Siza consegue unha continuidade no fío da historia da arquitectura. Somoza retomou a idea e insistiu en que “a arquitectura non ten que facer aventuras, ten que responder á sociedade na que está inserida”.
Álvaro Siza, chegado de Porto para a presentación e para clausurar esa tarde o congreso de arquitectos que se estava a celebrar na cidade, explicou que durante as conversas él e mais o autor falaron de todo, “non só de arquitectura”, e esqueceron que o obxectivo era unha publicación. “Eu expresei ideas miñas sobre a arquitectura que agora se poderá ver se son boas ou malas, según os lectores”. E engadiu que “no libro hai moitas cousas dispersas, mais recordo unha liña de continuidade implícita nas preguntas”.
Referiuse Siza tamén ao limiar do libro:“O Tomàs Llorens fixo unha belísima introducción na que fala sobre todo de iso, de continuidade. Na arquitectura hai momentos históricos nos que a necesidade de ruptura parece mais evidente, pero os camiños da arquitectura son forzosamente camiños de continuidade”, señalou Siza.
Falou tamén dos seus proxectos en Santiago e dos seus primeiros recordos da cidade. Da beleza do xardín de Bonaval, que estava en ruínas pero intacto cando recibiu o encargo de facer o COAG. “A impresión do xardín foi moi importante”, recoñece Siza, que ainda recorda “o medo” que sentiu cando se enfrentou a ese espazo. “Pedíronme que construira o edificio no xardín para que non se vira moito”, seguramente polo medo que sempre suscita a arquitectura contemporánea nas cidades históricas. “Eu tiven que defender a idea de que tiña que vir para adiante, para preservar o xardín”
Siza señalou que o de Santiago “foi o primeiro museo que eu construín. Rompeu un periodo durante o que eu era considerado un constructor de vivenda social. Eu sentía que me faltaba outra escala de edificios, e estou agradecido a Compostela por darme esa oportunidade”. Despois veu o proxecto da facultade de Ciencias da Información, que recorda como “un proxecto feliz”.
Pasaban as dúas da tarde cando deixamos a libraría Couceiro camiño da praza do Obradoiro e o Hostal dos Reis Católicos, onde Siza descubríu de neno a arquitectura moderna nas portas de vidro de Cano Lasso. Siza tiña ainda por diante unha longa xornada.
Nunha das máis completas librarías especializadas en arquitectura, a cooperativa Jordi Capell, do Colexio de Arquitectos, en Barcelona, “Álvaro Siza. Conversas no obradoiro” estivo varias semanas entre os libros destacados, na mesa das novidades. 
Falou tamén dos seus proxectos en Santiago e dos seus primeiros recordos da cidade. Da beleza do xardín de Bonaval, que estava en ruínas pero intacto cando recibiu o encargo de facer o COAG. “A impresión do xardín foi moi importante”, recoñece Siza, que ainda recorda “o medo” que sentiu cando se enfrentou a ese espazo. “Pedíronme que construira o edificio no xardín para que non se vira moito”, seguramente polo medo que sempre suscita a arquitectura contemporánea nas cidades históricas. “Eu tiven que defender a idea de que tiña que vir para adiante, para preservar o xardín”
Pasaban as dúas da tarde cando deixamos a libraría Couceiro camiño da praza do Obradoiro e o Hostal dos Reis Católicos, onde Siza descubríu de neno a arquitectura moderna nas portas de vidro de Cano Lasso. Siza tiña ainda por diante unha longa xornada.
A cita co arquitecto portugués e con Manel Somoza, autor de “Álvaro Siza, conversas no obradoiro”, é na libraría Couceiro de Santiago de Compostela, o vindeiro sábado, día 10 de novembro, ás 13’30h.
O privilexio de poder acompañar o proceso de creación e a seguridade que da nacer con un libro magnífico, de un autor que coñece en profundide a obra e a persoa de Álvaro Siza, e que é el tamén un gran arquitecto. Poder contar coa participación de Tomàs Llorens, un historiador da arte de enorme prestixio, que escribiu un incisivo e riguroso limiar é outra das satisfacions deste proxecto. 
